Multimode en Singlemode - datatransport
Last updated
Last updated
De oudste techniek is het gebruik van twee lagen materiaal (de kern en de mantel), elk met een eigen brekingsindex, de zogeheten step-index vezels. Het licht dat binnen de vezel blijft weerkaatst op deze grenslaag tussen kern en mantel. Deze werkwijze heeft het nadeel dat verschillende 'stralen' (modi) verschillende weglengtes doorlopen.
Bij deze kabels wordt ook gebruik gemaakt van LED licht. LED licht is niet heel zuiver en bestaat uit licht met verschillende frequenties. Elk van deze frequenties zal dan nog eens op een andere manier weerstand ondervinden om zich doorheen de kabel te verplaatsen.
De verschillende weglengtes en weerstand van de verschillende modi zullen ervoor zorgen dat lichtpuls zal na transmissie door de vezel in de tijd is uitgesmeerd. Dit noemen we dispersie.
Een oplossing voor multimode-dispersie bestaat uit het van binnen naar buiten geleidelijk veranderen van de brekingsindex. Hierdoor verandert de snelheid van het licht geleidelijk met de afstand tot het centrum van de vezel. Stralen die naar buiten gericht zijn worden hierdoor weer in de richting van de kern teruggebogen. Het is mogelijk het verloop van de brekingindex zo te kiezen dat de modi met langere padlengtes toch dezelfde tijd in de vezel verblijven. Hierdoor kan de multimode-dispersie in zekere mate worden opgeheven.
Doordat de brekingsindex naar buiten toe groter wordt, starten ook alle signalen in het midden van de kern.
Bij Single modeglasvezel is de glasvezel bijzonder dun en bovendien wordt laserlicht gebruikt i.p.v. ledlicht. Laserlicht is monochromatisch, wat wil zeggen dat het licht één enkele golflengte heeft. Beide maatregelen zorgen ervoor dat de dispersie uiterst laag is.
